سیم یا کابل عبارت است از یک هادی یا همان رسانا که قابلیت عبور جریان برق را داشته و دارای موادی برروی آن به عنوان عایق می باشد. ولتاژ بین سطح عایق و زمین صفر بوده و ولتاژ سطح هادی نسبت به زمین برابر با ولتاژ فازی است.
به بیان دیگر کابل به یک یا چند سیم به هم پیچیده شده گفته می شود. به عنوان مثال یک کابل نوری چند فیبر نوری است که در یک پوشش برای محافظت قرار گرفته اند.
به صورت كلي، بخش هاي مختلف سیم و كابل از قسمت هايي همچون هادي (از جنس مس، آلومينيم و يا مس قلع اندود)، عايق، حفاظ، زره فلزي، روكش جداكننده، پوشش مياني و روكش نهايي تشکیل شده است.

ساختمان کابل ها:
کابل ها بسته به نوع کاربردشان تنوع بسیار زیادی دارند. کابل های مورد استفاده در کاربردهای مخابراتی و شبکه از نظر ساختمان و اجزای تشکیل دهنده با کابل های قدرت موجود در صنعت برق تفاوت های زیادی دارند. در حالت کلی سیم و کابل دارای دو بخش اصلی هادی و عایق می باشد که باعث تقسیم بندی های مختلف کابل ها می شود.
رایج ترین عایقی که در سیم و كابل استفاده می شود PVC (پلی وینیل کلراید) است. P.V.C. دارای مزایای زیادی می باشد که از جمله آن می توان به منعطف بودن، ضد اشتعال بودن، قیمت مناسب، سادگی تولید و انبوه آن ها اشاره کرد. یکی دیگر از عایق های مورد استفاده در سیم و کابل ها PET (پلی اتیلن) است که مشتعل بوده و در کاربردهای خاص استفاده می شود. نوعی دیگر از عایق ها پلاستیکی هستند که به طور گسترده کاربردی ندارند.

برای شناسایی کابل ها از حروفی استفاده می‌شود که روی کابل ها نوشته شده است. حروف اختصاري براي نام گذاري كابل هاي قدرت براساس استاندارد VDE آلمان به صورت زیر می باشد: